323 – terapia borderline: bo nie chodzi o to, żeby się nie chciało

Opublikowany przez

Wczoraj na spacerze Mrówek podjął rozmowę na temat kondycji naszego związku.
– Bardziej dojrzałe związki miałem w wieku 15 lat. Ja nawet nie wiem, czy to, co jest między nami można nazwać związkiem. To raczej jakąś chora i dziwna relacja.
W pierwszej chwili mnie zatkało. Łzy już zaczynały cisnąć się do oczu, usta zacisnęły, głos uwiązł, a głowę wypełniły myśli autodestrukcyjne. Jednak skarciłam się:
– Mrówczyńska! To nie jest atak, tylko jego odczucia. Nie zachowuj się jak pokrzywdzony bachor. Ile razy terapeuta powtarzał ci, że takie reakcje to zamaskowana agresja?
Zaczęłam, więc rozmawiać. Z każdym zdaniem jednak coraz bardziej chciałam się pociąć. W drodze powrotnej miałam zrobić zakupy. Uknułam, wiec chory plan. Kupię żyletkę i się potnę. Pochlastam się cała! Myślałam tylko o tym.
Ale w drodze na zakupy znów się skarciłam:
– Naprawdę? Chcesz znów brnąć w te chore schematy? Po raz kolejny zaprzepaścić ten trud i pracę włożoną w leczenie? Przerwać autoagresywną abstynencję? To po co od ponad dwóch lat chodzisz na terapię, skoro nie chcesz się zmienić?
Pomogło.

– Pani Aniu, nam nie chodzi o to, żeby się pani nie chciało ciąć. To jest niemożliwe, gdyż robiła to pani kilkanaście lat. Ten przymus będzie powracał. Chodzi o to, żeby pani mu nie ulegała.

114 Ogółem 1 Dziś

16 myśli w temacie “323 – terapia borderline: bo nie chodzi o to, żeby się nie chciało”

  1. nie wiem moze i jest to maly kroczek, ale jednak walczysz z trudnym przeciwnikiem jakim sa emocje, walczysz ze swoimi myslami, uczuciami, sama ze soba. Skoro potrafilas wtedy siebie pokonac to byl to jednak wielki krok, ale nie kazdy to oczywiscie zrozumie

    Odpowiedz ↓

  4. Lubię Cię czytać Aniu. To mój pierwszy komentarz. Cieszy mnie to że robisz postępy. I to bardzo. Sama rozpoczęłam leczenie i cóż, idzie ciężko. Ale idzie. Liczę że podobnie do Ciebie zacznę w końcu sama sobie dobrze doradzać 🙂 Bardzo bym tego chciała a ty dajesz mi nadzieję że to jest mozliwe.
    pozdrawiam
    Gosia

    Odpowiedz ↓

  6. Kiedy przypomnę sobie Twoje wpisy sprzed lat i porównam z tym dzisiejszym – wow – zrobiłaś wielki krok naprzód. Gratuluję i oby tak pozostało, a z czasem było coraz lepiej. Pozdrawiam 🙂

    Odpowiedz ↓

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany.