Nie mogłam już wytrzymać, dlatego napisałam SMS do terapeuty.
„Panie M., czuję się tak źle, że nie mogę pracować. Cały czas myślę o żyletce, tak mnie ciśnie. Już nie wiem, jak mam z tym walczyć…”
Niedługo potem nadeszła odpowiedź.
„Może Pani opisać to o czym Pani myśli i porozmawiamy o tym na sesji.”
Zaczęłam się nad tym zastanawiać, leżąc w łóżku i nie umiejąc podnieść. Tylko, co mi da pisanie tego skoro i tak nie dam rady przeczytać tego na sesji?
W końcu się jednak zdecydowałam.
Wylałam swoją żółć. Opisałam, co myślałam, co czułam.
Choć w dalszym ciągu nie wyobrażam sobie, że mogłabym to odczytać…
Wstydzę się. Wstydzę się również tego, że się wstydzę. Kółko się zamyka.
148 Total Views 1 Views Today
Aniu daj to terapeucie. Nie wyrzucaj ani nie chowaj. Zanieś i daj mu by przeczytal
Obawiam się, że będzie chciał, abym to ja przeczytała.
Powiedz mu ze będzie Ci łatwiej jak on to przeczyta
Tak zrobię
Może do sesji uda Ci się to zobaczyć z większym dystansem. Może to jest właśnie ukryta nauka od pana M? Trzymaj się dzielnie!
Chyba napiszę do niego list i dam mu do przeczytania.